روزه از دیدگاه اهل سنت

روزه داری در مذهب شیعه و سنی تفاوت چندانی ندارد، فقط در مورد وفت افطار تفاوت اندکی با هم دارند که آسمونی در این مقاله آداب روزه از دیدگاه اهل سنت را برای شما عزیزان شرح می دهد.

مذهب سُنّی یکی از مذاهب دین اسلام است. اهل سنت و جماعت معتقدند که محمد، پیامبر اسلام، پس از خود جانشینی تعیین ننموده است. باوجود این، احادیث پیامبر همچون حدیث منزلت و حدیث ثقلین و وقوع غدیر خم را رد نمی‌کنند، ولی مناسبت آن‌ها را در مورد تعیین جانشینی علی بن ابی طالب تأیید نمی‌نمایند و معتقدند باید مسلمانان با تشکیل شورا یکی از افراد جامعه را به عنوان خلیفهٔ خود برگزینند.

هر چند که برای تعیین خلفای بعدی، این اصل زیر پا گذاشته شد و اجماع صورت نگرفت. از این رو پس از درگذشت محمد و قبل از تدفین وی، نخست با تشکیل شورا در سقیفه بنی ساعده، با اینکه همهٔ مسلمانان یا نمایندگان همهٔ مسلمانان در شورا شرکت نداشتند (از جمله عباس عموی پیغمبر و علی بن ابیطالب داماد ایشان)، طبق سنت شورا و بیعت، ابوبکر را که از صحابه (یاران) و نزدیکان محمد بود برای خلافت بعد از محمد بر جامعه مسلمانان انتخاب کردند.

این چهار تن به همراه امام حسن که مدت خلافت کوتاهی داشته‌اند به خلفای راشدین معروف‌اند که به ترتیب عبارت‌اند از:

• ابوبکر
• عمر
• عثمان
• علی

مسلمانان اهل سنت، قرآن را کتابی محفوظ می‌دانند و اسلام را در پیروی از قرآن و سنت محمد می‌دانند، هرچند که عمر (خلیفهٔ دوم) کتاب خدا و عمل به آن را کافی می‌دانست. آنان در مسایل فقهی، ابتدا قرآن و سپس احادیث محمد و بعد از آن احادیث معتبر صحابه و اجماع را مورد استفاده قرار می‌دهند.

مذهب اهل سنت در دو مکتب اصولی اعتقادی (کلامی) یعنی اشعری و ماتریدی واز لحاظ علوم فقهی به چهار مذهب فروعی و عملی حنفی، مالکی، شافعی و حنبلی تقسیم می‌گردد.

زمان افطار در نزد شیعه و سنی

بین شیعه و سنی در رابطه با وقت افطار اختلاف وجود دارد، سنی ها روزه را سریعاً قبل از شب افطار می کنند. دلایل عقلی و نقلی شیعه در این رابطه چیست؟

شیعیان وقت افطار را ذهاب حمره مشرقیه (از بین رفتن سرخی آسمان در قسمت شرق) می دانند و این بدان خاطر است که آیه ” أَتِمُّوا الصِّیامَ إِلَی اللَّیْلِ“ وقت افطار را شروع شب می داند. پس تا مطمئن به حلول شب نشده نمی توان افطار کرد، ولی اهل سنت جائی برای احتیاط باقی نگذاشته اند و برای اطمینان از صحت روزه شان این دقائق اندک بین غروب خورشید و ذهاب سرخی مشرق را صبر نمی کند.

در مورد این مسأله فقهای شیعه بحث مفصلی دارند که در مسأله وقت نماز مغرب آمده است:

1. احتیاط واجب آن است که قبل از این که سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا می شود از بالای سر انسان بگذرد انسان نماز مغرب را بجا نیاورد.
2. مغرب موقعی است که قرص آفتاب در افق پنهان شود، و احتیاط آن است که صبر کند تا سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا می شود از بالای سر بگذرد و به طرف مغرب برگردد، هنگام مغرب وقت نماز مغرب و عشاء وارد می شود.
3. مغرب موقعی است که آفتاب از زمینی که مسطح است غروب کند و منطقه ای که پستی و بلندی دارد مغرب آن موقعی است که اگر زمین مسطح بود آفتاب غروب می گردد ولی احتیاط مستحب این است که سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا شود از بین برود.